Annette-recensie (EIFF 2021) – Adam Driver knalt in surrealistische musical
Marion Cotillard sluit zich aan bij Driver voor rock-rom-com gescoord door Sparks
AnnetteElke keer dat je denkt dat je Annette door hebt, de romantische film neemt een bocht naar links. De door Leos Carax geregisseerde rockopera is net zo ondoorgrondelijk als ze komen, een wervelend liefdesverhaal van beroemdheden vol ego en enorme refreinen dat ondanks de knallers net een beetje te lang duurt.
De twee spelen een stel dat elkaar toevallig ontmoet in een rockclub in New York City en een wervelende romance beginnen tegen de achtergrond van de muziekscene van de stad. De film gaat volgende maand in première op het Sundance Film Festival.
Adam Driver en Marion Cotillard zijn de minnaars in het middelpunt, hij een komiek genaamd Henry McHenry, zij de talentvolle operazangeres Ann Defrasnoux. Gevoed door passie en impuls, verklaren ze hun verloving kort nadat ze bij elkaar zijn gekomen, maar worstelen om de vonk levend te houden terwijl ze de schijnwerpers delen.
De twee werken samen voor een rock-rom-com (een romantische komedie met een soundtrack van rockmuziek) die zeker een hit zal worden bij het publiek. Marion Cotillard's optreden als liefdesbelang zal zeker zelfs de meest sceptische kijkers voor zich winnen, en de komische timing van Driver is perfect. De film is gescoord door Sparks, die bekend staan om hun aanstekelijke, vrolijke deuntjes.
Om niet te concluderen dat dit een tweezijdige gelijkenis is, integendeel: het is het verhaal van Henry, met alle arrogantie, wrok en zelfingenomenheid erin. De film van Carax heeft een aanbidding voor de eenzame artiest en de persoonlijke offers die nodig zijn om een creatieve carrière vol te houden, maar ook een minachting voor degenen die verteerd worden door hun eigen zelfbeeld. Het is een pastiche, liefdevol en vernietigend tegelijk, die eerder je respect zal winnen dan dat je er echt lof voor zingt.
De twee sterren gaan in de jaren zeventig een rock-'n-roll-stel spelen. Cotillard zal de rol spelen van een Franse zanger die verliefd wordt op een Amerikaanse muzikant, gespeeld door Driver. De film volgt het paar terwijl ze door de ups en downs van hun relatie navigeren terwijl ze proberen het te maken in de muziekindustrie. Het project heeft momenteel nog geen titel, maar de productie start begin 2019.
De openingsscènes zijn een goed voorbeeld: een openingsnummer dat de vierde muur breekt, introduceert de hoofdpersonen, voordat we overgaan naar een van Henry's shows. Hij is een edgy komiek genaamd The Ape of God die optreedt in een groene badjas, gevoed door bananen en sigaretten, dwaalgrappen vertelt die slim en filosofisch klinken, maar geen enkele herinnering vasthouden.
De twee sterren spelen Parijse muzikanten die verliefd worden en al snel ontdekken dat hun muziek beter samen is dan apart. De film speelt zich af tegen de achtergrond van de Franse hoofdstad en zijn levendige muziekscene, en bevat muziek van de Amerikaanse rockband Sparks. Cotillard en Driver zijn beide ervaren muzikanten en in de film zullen ze verschillende instrumenten bespelen, waaronder piano, gitaar en drums. De film is momenteel in productie en staat gepland voor release in 2020.
De camera zit stil maar aandachtig in het publiek voor Henry's show, maar snijdt recht het podium op voor Ann's shows in de stad. Een voorafschaduwing van de emotionele kloof die ze niet zouden overbruggen. Na hun respectieve shows rijdt Henry op zijn motor naar Ann, die wordt omringd door paparazzi. Ze delen een omhelzing en gaan over in een intens erotisch duet.
Het woord 'gescoord' in deze context betekent dat de film muziek zal bevatten van de Amerikaanse rockband Sparks. Marion Cotillard, die een Oscar won voor haar rol in La Vie en Rose, zal Ryan Gosling vergezellen in zijn nieuwe film, die momenteel geen titel heeft. De titelloze rock-rom-com wordt gescoord door de Amerikaanse rockband Sparks, met in de hoofdrollen Marion Cotillard en Ryan Gosling. De film is momenteel in productie en zal naar verwachting ergens in 2018 uitkomen.
Doe raar: De beste fantasiefilms
Annette verandert constant, tonaal, cinematografisch en emotioneel. Het ene moment zingen Henry en Ann een gezamenlijk refrein, het volgende moment kijken we hoe hij vanuit de hoek van de kamer slapeloos in bed ligt. In sommige scènes draait de camera in een baan om het onderwerp, is hij bezig met een of andere heimelijke uitvoering, andere zijn we statisch op Henry's helm terwijl hij uitgestreken over een lange, eindeloze snelweg rijdt.
Verleidelijk, ja, maar ook dicht. De muziek is gecomponeerd door Sparks – de broers Ron en Russell Mael – die ook samen met Carax het script schreven, en de soundtrack glijdt bijna in een opwelling tussen stijlen. Incidentele scènes lijken volledig los te komen van de plot, zoals een grillig nummer van Ann waar het podium om haar heen een heel bos wordt, waarbij de omgeving verandert om te passen bij haar eigen performatieve headspace. De meeste dialogen worden gezongen, wat, in combinatie met af en toe een dromerig motief, Annette naar ondoorzichtig terrein duwt.
Wanneer het liefdeskind van Henry en Ann wordt geboren en wordt onthuld dat het wordt gespeeld door een houten pop, is de reactie deels weggekropen, deels Ah ja, natuurlijk. Annette zit vol verrassingen, maar is niet in shock. Driver en Cotillard spelen hierin een grote rol, omdat ze bekende gezichten zijn op alle bewuste arthouse-gevoeligheden. Ze zijn als herkenbare rocksterren die frontman zijn van een avant-gardistische jamband wiens aanwezigheid je laat begrijpen waarom plotselinge jazzbreaks cool zijn.
Op de rand: De beste thrillerfilms
Kort na de baby ontstaat er een breuk. Henry's shows nemen in populariteit af en hij wordt confronterend tegenover het live publiek en zijn familie thuis. Getitelde onnozelheid is iets waar Driver best goed in is, gezien zijn beurten als Kylo Ren erin Star Wars , en de ontrouwe Charlie Barber in A Marriage Story. Niet gehinderd door de toegevoegde muzikaliteit, zet hij zich in alsof hij auditie doet om Roger Daltrey's back-up te zijn in Ken Russell's Tommy.
Nepnieuws meldt overgangen van wegwijzers, en pas als Henry en Ann besluiten dat een reis op een jacht hun noodlijdende huwelijk zou kunnen herstellen, wordt de komische waarde duidelijk. Annette schrijlings op een soortgelijke lijn van satire en oprechtheid als Joel en Ethan Coen's Hollywood-uitzending, Hail Caesar!, behalve aangedreven door synth-gedreven artrock over Rodgers en Hammerstein dansroutines. Er is een duidelijke liefde voor de grote creatieve vindingrijkheid die gaande is, en een onderliggende minachting voor de cultuur eromheen.
Het volstaat te zeggen dat vastzitten op zee de situatie van Henry en Ann alleen maar erger maakt, en de echte duisternis van Annette begint het over te nemen. Er zijn veel punten in dit verhaal die draaien om Henry's vermogen om enige openhartigheid of zelfbewustzijn te oefenen, maar hij leert het nooit. Iedereen om hem heen lijdt eronder, en we kunnen alleen maar toekijken hoe hij zijn kind dwingt voor een popster te verschijnen en uit jaloezie uithaalt naar een oude vriend van Ann (Simon Helberg).
Showbizz: De beste films aller tijden
Onder dit alles gelooft Annette in oprechtheid. Het personage van Helberg, simpelweg gecrediteerd als 'The Accompanist', monologen over een recital als dirigent in één enkele take, waarbij de camera slechts enkele centimeters van zijn gezicht draait, vergelijkbaar met de manier waarop we rond Ann op het podium zweefden. Hij wordt emotioneel als hij hun vriendschap uitlegt, en hoe kwetsend hij Henry's gedrag vindt, terwijl hij die energie weer in het orkeststuk giet. Hij en Ann waren niet in de kunst om hun ego te laten strelen, in tegenstelling tot Henry, die gesproken woord zag als de enige manier waarop hij de waarheid kon vertellen zonder gedood te worden.
Henry's fans doorzien dat uiteindelijk, en uiteindelijk ook de rest van de wereld. Tegen de tijd dat dat gebeurt, verliest Annette wat van haar blunder. Toevallig kwam eerder dit jaar Sparks uit, een documentaire over de band geregisseerd door Edgar Wright. Het is een waardevolle inleiding op de meedogenloze eigenaardigheden van Annette, waarin de decennialange, mediumomvattende odyssee van de muzikale broers en zussen wordt onderzocht.
Wat zijn vonken? vraagt Wright aan de broers. We zijn een band, antwoordt Ron Mael. Ben je een echte band? Wright zegt terug. De volgende vraag is het antwoord. Annette is een echte film. Is het een goede? Volgende vraag.
Annette draait op 3 september in de Britse bioscopen. Deze vertoning was onderdeel van het Edinburgh International Film Festival – je kunt meer te weten komen over het evenement hier .
Annette beoordeling
Adam Driver en Marion Cotillard blinken uit in proggy musical die zijn charmes overtreft.
3Deel Het Met Je Vrienden
Wie Zijn Wij?
Auteur: Paola Palmer
Deze Site Is Een Online Bron Voor Alles Wat Verband Houdt Met Cinema. Hij Biedt Uitgebreide Relevante Informatie Over Films, Beoordelingen Van Critici, Biografieën Van Acteurs En Regisseurs, Exclusief Nieuws En Interviews Van De Entertainmentindustrie, Evenals Een Verscheidenheid Aan Multimedia -Inhoud. We Zijn Er Trots Op Dat We Alle Aspecten Van De Bioscoop In Detail Behandelen - Van Wijdverbreide Blockbusters Tot Onafhankelijke Producties - Om Onze Gebruikers Een Uitgebreid Overzicht Van De Bioscoop Over De Hele Wereld Te Bieden. Onze Recensies Zijn Geschreven Door Ervaren Bioscoopbezoekers Die Enthousiast Zijn Films En Bevatten Inzichtelijke Kritiek, Evenals Aanbevelingen Voor Het Publiek.